| استفاده از مکمل آنتی اکسیدانی در غذای میگو به منظور جلوگیری از عارضه سرقرمزی |
| کد مقاله : 1081-BUFIS |
| نویسندگان: |
|
سمیرا مبارکی * بوشهر- بهمنی- کوی خواجه ها- کوچه آتیه1- پژوهشکده میگوی کشور |
| چکیده مقاله: |
| امروزه مشخص شده است که یکی از دلایل بروز این عارضه، کیفیت نامناسب غذا و ضعف در مدیریت تغذیه است. خاصیت آنتی‌اکسیدانی برخی مواد می‌تواند به‌طور مؤثری با افزایش مقاومت در برابر استرس مرتبط باشد. مشخص شده است که افزایش آنتی‌اکسیدان‌ها در بدن میگوهای پنائیده وابسته به رژیم غذایی است و در واقع مواد آنتی اکسیدانی در تغذیه آنها باید قرار گیرد. عوامل متعددی در بروز عارضه سرقرمزی موثر می باشد که همگی باعث ایجاد استرس در میگو می شوند. با توجه به اینکه پرورش میگو در ایران در شرایطی با شوری و دمای بالاتر از حد اپتیمم انجام می شود و نیز شرایط نامساعدکف استخر و وضعیت بد کیفیت آب آنها، همگی سبب بوجود آمدن استرس های اکسیداتیو در بدن میگو و در نتیجه بروز واکنش هایی در بافت هپاتوپانکراس می شوند. مشاهدات نشان داده‌اند در این شرایط وجود میگوهای سرقرمز افزایش می‌یابد، چنانچه جانور تحت استرس قرار گیرد، رادیکال‌های آزاد به‌طور گسترده فعال می‌شوند و بر شدت اثر استرس‌ها می‌افزایند (اثر سینرژیک) به‌طوری‌که موجب اکسیداسیون چربی‌های غیراشباع در ساختار هپاتوپانکراس شده و پارگی غشای سلولی و در نتیجه بروز عارضه سرقرمزی را به همراه خواهند داشت (Lucien-Brun &Vidd,2006). همچنین تغییر در سطح رنگدانه های موجود در بافت هپاتوپانکراس، نظیر افزایش سطح رنگدانه آستاگزانتین که دارای نقش آنتی‌اکسیدانی است نیز در بروز عارضه سرقرمزی در میگوهای پرورشی تأثیرگذار است. با افزودن ترکیبی از آنتی اکسیدانها می توان سبب کاهش استرس در زمان برداشت شد و از بروز عارضه سرقرمزی جلوگیری نمود. |
| کلیدواژه ها: |
| میگو، پرورشی، سرقرمزی |
| وضعیت : چکیده برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |
